Lieve, beste bekende, geïnteresseerde,

En zo wachtte ik een tweede keer op de taxi die mij tijdens mijn wandel(!) vakantie weer een stukje verder zou brengen. Vol goede moed waren mijn lief en ik 10 dagen daarvoor vertrokken uit Cáceres in Spanje voor een tocht van ruim 300 kilometer.

Acht jaar terug had ik het eerste stuk van deze oude Camino de Santiago alleen gelopen. Het was toen een echte pelgrimstocht: op zoek naar God (oftewel: naar mezelf of God in mijzelf) en nu zoveel jaar later zouden mijn geliefde, zonder enige wandelervaring en ik de tocht als wandeltoeristen vervolgen. Dat hij blaren zou krijgen, achterop zou raken, geen zin zou hebben, dat had ik ingecalculeerd. Maar dat mijn voeten niet meer zoveel dagen in wandelschoenen te hijsen waren, dat mijn heupen en knieën zich zouden laten horen en dat mijn allergie zou overgaan in verkoudheid met koorts, daar had ik geen rekening mee gehouden.

Alles verandert, één van de kenmerken van het bestaan volgens de boeddhisten en dat vind ik misschien wel het grootste leerpunt van het leven zelf: wat fijn is verdwijnt, maar ook natuurlijk: wat akelig is, verandert.

Dus daar zat ik met veel verlangen tot bewegen en buiten zijn en besloot ik toch dat het weer tijd was voor een taxi. Ik zwaaide mijn nog steeds monter voortstappende geliefde uit en stond stil bij het feit dat ik zomaar in een heel klein dorp het internet kon raadplegen en een taxi kon bellen, en dat ik over de financiële mogelijkheden bezit om die nog te betalen ook. Wat een luxe!

Misschien was het belangrijkste voor mij wel de vriendelijkheid die ik steeds naar mezelf had. En die zo’n groot verschil was met hoe ik vroeger met mezelf placht om te gaan. Mild en vriendelijk in plaats van ontevreden en kritisch.
Ik heb dat mezelf echt moeten aanleren. Maar gelukkig kun je dat leren! En het is nodig, want met wie heb je nu het allermeest te maken in je leven? Juist! Dat is de moeite waard om energie in te steken, toch?

Boeken als die van Karen Amstrong of Tara Brach kunnen je hierbij helpen en veel inzicht bieden. Er zijn allerlei compassie trainingen, waarin je uitleg krijgt én oefent.

Je kunt ook beginnen met elke keer dat je (innerlijk) iets kritisch zegt over jezelf, dit te vervangen door iets wat vriendelijk en mild is. Het is even oefenen en zeker ook wennen. Het kan in het begin wat overdreven voelen, maar bedenk dan maar dat dat komt omdat je innerlijke criticus het zolang voor het zeggen had.

Hieronder activiteiten  die ik de komende maanden aanbied:

• Introductieworkshop mindfulness in (werk) relaties, op 7 juni in Delft. En een uitgebreider variant ‘mindfulness en neurowetenschappen’ op zaterdag 30 juni, zie: Klik hier voor meer informatie.
• Om te leren mindfulness (en dus vriendelijkheid) toe te passen in je (werk) leven is er de tweejarige opleiding ​’Mindful ​C​oachen, word een mindful professional​’, waarbij je leert om mindfulness, boeddhistische psychologie en neurowetenschappen te integreren in je werk met mensen​. O​p 30 juni (16.00 -18.00) is er een gratis informatiebijeenkomst in Djoj. Klik hier voor meer informatie.
• Tenslotte gaan we opnieuw met een groep vrouwen op retraitevakantie, op een grote tjalk op de Waddenzee: van 26-31 augustus  ​Heb je zin in zon, ruimte, rust en zelfonderzoek? Meer informatie: https://www.ingejager.nl/vrouwen-retraitevakantie/

Lieve, beste bekende, geïnteresseerde,

Eindelijk kreeg ik het boekje van Toyo Shibata in handen.
Deze Japanse dichteres debuteerde op haar 99 jaar. Haar eerste bundel heet: ‘Houd moed’. Op mindere dagen, als mijn lijf tegen zit, is dat een troostende titel. Vandaag ben ik ziekig en lees:

Aan mezelf

Als tranen druppelen
uit de kraan
stoppen ze nooit

Hoe zwaar ook
hoe droevig ook
de dingen die je meemaakt

je mag niet almaar
blijven tobben

Draai open die kraan
met een fikse ruk
Laat al je tranen
ineens de vrije loop

Zo, en nu tijd voor een koffie
uit mijn gloednieuwe kopje

En dan, er komt toch geen zinnig werk uit mijn handen, bekijk ik een map met ‘inspiratie’ op de kaft.
En vind daar door mijn ex schoonzus ooit opgestuurd een advies en de ‘leefregels van Olivia’. Ik word er vrolijk van en geef er tien:

1   Raak nooit in paniek. Haal adem, denk na.
2   Verander voor een belangrijke gebeurtenis nooit van kapsel of haarkleur.
3   Niets is zo vreselijk of geweldig als het er uitziet.
4   Het is beter iets duurs te kopen dat je geweldig vindt, dan meerdere goedkope dingen die je wel aardig vindt.
5   Bijna niets doet er toe. Als je overstuur raakt, vraag jezelf dan af: maakt het echt iets uit.
6   Wees eerlijk en vriendelijk.
7   Vertrouw op je instinct, niet op je al te grote fantasie.
8   Verwacht niet dat de wereld veilig is of het leven eerlijk.
9   Soms moet je gewoon met de stroom meegaan.
10 Heb nergens spijt van. Onthoud dat het niet anders had kunnen lopen , doordat je was wie je was en doordat het kwam door al de dingen die to dan toe waren gebeurd die je iets deden besluiten. Het enige wat je kunt veranderen is het heden. Dus leer van je verleden.

En tenslotte wens ik jullie met deze strip van Sigmund  van Peter de Wit, feestelijke, laatste  dagen van dit jaar toe.
hartelijke groet,
inge jager

PS. Wil je ander soort inspiratie? Kom dan een keer naar één van de workshops die ik geef op gebied van mindfulness en relaties: http://openbewustzijn.nl/agenda-event/ of workshop rondom Klein Geluk: http://www.kleingeluk.nu/agenda/